Συνέντευξη με την Κατερίνα Κρις!

Το χάος διαστέλλεται!

Ρωτάμε την Κατερίνα Κρις για την επανέκδοση του βραβευμένου βιβλίου της "Η Καθαρίστρια Χάος" σε μεγαλύτερο σχήμα από τις Εκδόσεις Πατάκη!

 - Κατερίνα, η Καθαρίστρια Χάος επέστρεψε και έφερε… το χάος στις εικονογραφημένες ιστορίες! Επανεμφανίζεται με διαφορετικό σχήμα κι απ’ ό,τι φαίνεται έπιασε για τα καλά θέση στις βιτρίνες των περισσότερων βιβλιοπωλείων! 

- Ναι, χορταστικό χάος παντού! Είμαι πολύ χαρούμενη που έκανε τόσο εντυπωσιακό come back και, ναι, είμαι ενθουσιασμένη με τη νέα της φορεσιά! Στην πραγματικότητα το βιβλίο βγαίνει για πρώτη φορά έτσι ακριβώς όπως το είχα φανταστεί! Πάντα ένιωθα πως το μικρό σχήμα εγκλώβιζε την Καθαρίστρια Χάος (και το χάος της) και πως ήθελε περισσότερο χώρο για να μας πει την ιστορία της. Βέβαια έκανε από μόνη της τα μαγικά της δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για να κυκλοφορήσει στο σχήμα που της άξιζε!

- Σε τι οφείλεται η επιστροφή της λοιπόν;

- Νομίζω πως είχε αρχίσει να γίνεται συλλεκτική, υπήρχαν πολύ λίγα αντίτυπα στην αγορά κι από την άλλη πάρα πολλά ενθουσιώδη μηνύματα από γονείς, εκπαιδευτικούς ή ακόμα και ψυχολόγους για την επανέκδοσή της. Βοήθησε νομίζω και η Μικρή Αλχημίστρια, το πιο πρόσφατο βιβλίο μου που είχε κι αυτή στη θεματολογία της κάπως πιο «δύσκολα» συναισθήματα όπως η ζήλια, η ντροπή και άλλα, που είναι μερικά από τα θέματα που συναντά κανείς και στην Καθαρίστρια Χάος. Κι έτσι κυκλοφόρησε στο ίδιο ακριβώς μέγεθος με τη Μικρή Αλχημίστρια! Τώρα έχω δύο «παιδάκια» που μιλάνε για τα συναισθήματα! 

- Και πολύ θα θέλαμε να προστεθούν κι άλλα σ’ αυτή τη σειρά! Το ευχόμαστε και τα περιμένουμε! 

Τα περιμένω κι εγώ από μένα αλλά ξέρετε… αυτή η αναβλητικότητα τύπου Φραντζ Κλάφτα (άλλο βιβλίο μου) δύσκολα νικιέται! 

- Ίσως η αναβλητικότητα να είναι το τρίτο βιβλίο στη σειρά συναισθημάτων;

Α, αν πιάσω αυτό το θέμα, μάλλον δεν θα βγει τίποτε (γέλια)! Αλλά δεν πειράζει γιατί η αναβλητικότητα έτσι κι αλλιώς είναι ένα «αόρατο» βιβλίο που όλοι έχουμε στα χέρια μας!

- Έχουν ειπωθεί τα πάντα για την Καθαρίστρια Χάος, αγαπήθηκε πολύ, βραβεύτηκε, αγκαλιάστηκε από τα σχολεία, έγινε θεατρικά, σκούπες, αγαλματάκια, βιντεάκια, μάθημα ζωγραφικής… Όμως, αν δεν κάνουμε λάθος, δεν μας είπες ποτέ το πώς πρωτοεμφανίστηκε στο κεφάλι σου αυτή η… χαοτική ιδέα!

Προφανώς βγήκε μέσα από τη ζωή (γέλια)! Ήμουν γενικά πολύ τελειομανής και για να «τολμήσω» κάτι, έπρεπε να πω ότι το ξέρω ή το κάνω τέλεια! Δεν δοκίμαζα δηλαδή κάτι καινούριο, μια νέα ασχολία αν δεν είχα πρώτα τον τέλειο εξοπλισμό ή αν δεν γνώριζα καλά κάθε λεπτομέρεια γύρω από αυτήν. Αυτό ήταν βέβαια ένα πρόβλημα στη ζωή μου αφού δεν μπορούσα να κάνω αυθόρμητα πράγματα και, το χειρότερο –αυτό που παθαίνουν όλοι οι τελειομανείς–, δεν το παρατηρούσα στον εαυτό μου, ήταν σαν να μην υπήρχε, ένα «τυφλό» σημείο αδυναμίας! Το παρατήρησα αργότερα σε μια εικονογράφο φίλη μου η οποία ζωγράφιζε μετά μανίας χωρίς όμως να το απολαμβάνει. Δηλαδή μπορεί να ζωγράφιζε την ίδια εικόνα δεκάδες φορές κι ενώ εγώ δεν έβρισκα σ’ αυτές καμία διαφορά, αυτή έβλεπε συνέχεια λάθη και προσπαθούσε να κάνει κι άλλες, καλύτερες από τις προηγούμενες για να τις τελειοποιήσει! Σκέφτηκα «τι μαρτύριο είναι αυτό! Ποιος ξέρει τι την έκανε να μεγαλώσει έτσι!» Και τότε κατάλαβα πως είχα κι εγώ την ίδια «πάθηση», απλά διαφορετικές εκφάνσεις της. Το χειρότερο; Κατάλαβα πως όλοι –λίγο πολύ– είμαστε έτσι! Σαν κάποιος να έχει ρίξει στο DNA μας την ανάγκη να τα κάνουμε όλα σωστά! Έτσι γεννήθηκε η Έρση. Κι έπρεπε να την επισκεφθεί η Καθαρίστρια Χάος, να τα καθαρίσει όλα αυτά από το μυαλό της, να ξεσκονίσει τα πολλά «θέλω» και να πετάξει όλα τα «κουτάκια» που έχει στη ζωή της!

- Τελικά η Καθαρίστρια Χάος για ποιες ηλικίες είναι;

Πραγματικά είναι για όλους! Πρώτα απ’ όλα, ήταν και είναι για μένα. Μια σταθερή υπενθύμιση πως το χάος μπορεί να σε επισκεφθεί οποτεδήποτε, όσο κι αν θέλεις να ελέγξεις τα πράγματα. Βρίσκεται πάντα εκεί, σε περιμένει στη γωνία! Αν το αγκαλιάσεις, αν καταλάβεις τι θέλει, τότε τα πράγματα αποκτάνε περισσότερο φως! Την Καθαρίστρια Χάος την έγραψα φυσικά και για τα παιδιά που από μικρά βομβαρδίζονται με «πρέπει» και κυνηγάνε τα «μπράβο» όπου κι αν είναι, ξεχνώντας πως μπορούν να απολαύσουν αυτό που κάνουν. Θυμάστε τον εαυτό σας παιδί, πόσο πολύ απολάμβανε τη ζωγραφική; Τα χρόνια εκείνα που ζωγραφίζατε χωρίς σκοπό, απλά για την απόλαυση του να κάνετε γραμμές με τους μαρκαδόρους; Ε, αυτό είναι που χάνουμε. Και η Καθαρίστρια Χάος που σηκώνει τα μπαούλα μας και τα χαλιά μας αυτό μας αποκαλύπτει: την ανεμελιά που κρύψαμε κάποτε! Και μας λέει να τη ζήσουμε τώρα. Αλλιώς θα τη χάσουμε!

- Γι’ αυτό, ας την ξαναβρούμε στα βιβλιοπωλεία!

(Γέλια) Πολύ πολύ σωστά!